Trip begin maart 2013 naar Lesna

Het voelt voor ons ’n beetje als “thuis” komen, zo’n trip naar Lesna in Polen.

Normaliter gaan we zo vroeg in het jaar als bestuur van PPL naar Lesna om vooral onze oren en ogen open te houden. We moeten proberen op de hoogte te blijven van het wel en wee in Lesna. Veel mensen denken dat we voor de groep Lesna en omgeving willen bekijken, maar niks is minder waar! We gaan altijd op de 1e plaats naaar de mensen in Lesna, met als speerpunten onze projecten. Iedereen, die mee gaat, is natuurlijk van harte welkom, maar het principe -overdag de armoe en ’s avonds de gein- laten we niet los. We hebben maar 2 volle dagen en die tijd moeten we nuttig besteden. Soms betekent dat dat ook de avond deels wordt ingevuld door afspraken met mensen uit Lesna.

We zouden met 6 man richting Lesna gaan, maar door allerlei oorzaken was het gevolg dat we met 3 man bij de grens stonden. Vervelend, maar vooral voor de achterblijvers, want wat hebben we veel gezien en gedaan! Johan Brugman, Dirk Akkerman en ondergetekende, Jan Katteler, waren present op een door de EU ondersteunde cursus in Grabiszyce, waar onze begeleidster Duitse les gaf aan 12 oudere, enthousiaste jongeren. Wij werden uitgenodigd om als klankbord te dienen.

In de praktijk verstonden ze voor mijn gevoel ons Hollandse Duits slecht, terwijl wij moeite hadden met de tomeloze stilte, die regelmatig viel na een stroom Poolse uitroepen.. Na 2 uur waren we er van overtuigd, dat we Kaska Szczepanska voldoende hadden geholpen en togen we richting Hotel Leliwa voor een eenvoudige, maar voedzame maaltijd en een bed.

De grote partij dekbedden van Hotel Crown Plaza waren bijzonder in trek bij de bevolking van Lesna, zo meldde de directrice van Sociale Zaken, waar we ons ’s morgens meldden. We hebben specifiek gevraagd naar de verdeling van kleding en andere zaken uit ons transport van 14 dagen terug en zowel Pobiedna (het vrouwenhuis) en het daklozenhuis Alberta waren ruim  voorzien door de Dienst. We gaan het controleren, mompelden we. De directrice vroeg aandacht voor haar noden op het gebied van huisinrichting, zoals koelkasten, bedden en wasmachines. We hebben haar geprobeerd uit te leggen, dat we dan een beperkt aantal mensen kunnen helpen, maar dat een wagen vol kleding en kleinere zaken efffectiever, financieel dragelijker en ook practischer was vanwege de beschikbare transportruimte. Ze begreep het.

Op naar de burgemeester en loco- van Lesna, waar meteen in zijn kamer de standaard met de Poolse, Duitse en EU-vlag opviel. We hebben beloofd, dat de Nederlandse vlag niet meer zal ontbreken.(!) We hebben zijn hulp nodig. Hij ondersteunt PPL al door de financiering van de bus voor de kinderen naar de Kinderweek elk jaar, maar wij wilden aandacht vragen voor de financiele aspecten van de goederentransporten. Het wordt PPL teveel. 4 Transporten per jaar is een te zware belasting voor de PPL-pot, waardoor met name de Kinderweek in de knel komt. En dat willen we niet!

We hadden donderdags bij aankomst in Luban al een fiets gekocht voor de school in Grabiszyce. Deze fiets leveren we al 4 jaar als aanmoedigingsprijs voor de kinderen om te presteren. Hij wordt aan het eind van het sschoolseizoen uitgereikt aan de beste leerling. Nietsvermoedend lopen we naar de school over de immense toegangsweg, met de fiets door Johan vastgehouden om de bandjes schoon te houden. We vielen achterover van het ontvangst! Alle kinderen stonden in de aula op ons te wachten en zetten een mooi Pools liedje in. Onze bek viel open van verbazing. Zo’n ontvangst hadden we helemaal niet verwacht! U moet de foto’s er even bij zien om het mee te maken. We zagen de vertrouwde onderwijzeressen weer terug; een leuk weerzien!

Op naar huize Alberta, waar 90 daklozen hun tijdelijk huis hadden gevonden. Jan Sykala, de beheerder, en zijn getrouwen hebben de zaakjes daar goed onder controle. Een, in onze ogen ongecontroleerde kreet door de luidsprekers, resulteerde in een bord vol gebakken eieren, want, zoals dat hoort in Polen, het zal de gasten aan niets ontbreken. We moesten hem melden dat Edwin Rutte uit Bloemendaal door tragische omstandigheden in zijn omgeving afwezig was, maar… we hadden wel een enveloppe mee gekregen, waarmee hij weer aardappelen kon inkopen voor de hele groep. Hij drukte ons op ’t hart toch vooral zijn dank over te brengen. Bij deze!

  In Pobiedna, waar het ineens 4 graden kouder was dan in Lesna, meldde men ons dat de toegangsweg eindelijk net 4 dagen weer begaanbaar werd. De sneeuw slaat hier dan hard toe. De verwarming ging in die tijd kuren vertonen, waardoor alleen de keukenruimte aanvaardbaar verwarmd kon worden. Iedereen liep binnen en buiten met zijn dikke jas aan… We konden het magazijn voorzien van verse groente, die we weer in Lesna hadden aangeschaft. De nieuwe leidster sprak prima Engels (een verademing!) en was ook onderwijzeres voor doven. Slimme meid, maar wat doe je dan daar?! Antwoord: sociale stage, 3 dagen op en 4 dagen de doven in Lesna.Knap, petje af! (maar voor hoe lang?) Er wonen momenteel 7 vrouwen, 7 mannen en 12 kinderen.

De mooie partij servies van Sjeng Driessen, ons nieuwe bestuurslid, hebben we op 2 plaatsen in Lesna “gedropt” en we zijn hoopvol. De opbrengst is hard nodig voor de realisering van de Kinderweek. Op zaterdag hebben we gesproken met de Commissaris van Politie. Altijd handig als we daar een goede band mee houden. Dirk heeft een hele rondleiding gehad door het politiebureau, waar het cachot ons voor Dirk de beste plaats leek om nog een nachtje over te blijven. Hij dacht daar toch anders over en stond opgelucht weer buiten de koude lucht op te snuiven. Je zag hem denken:” Mijn wraak zal zoet zijn”.

Bij Katka waren we voor een gezellige avond uitgenodigd ter gelegenheid van de in gebruikname van hun houten huis, daar op de prairie. Een geweldige plek in Stankowice, maar ver van ons geografisch middelpunt: Hotel Leliwa in Lesna. Het is duidelijk dat de vertrouwde mensen weer naar Nederland komen om de kinderen tijdens de Kinderweek te begeleiden. Na een voorspoedige thuisreis waren we om ca. 22.00 uur ’s avonds weer thuis om de resultaten voor u op papier te gaan zetten. Het fototoestel, dat in het huis van Katka was achtergebleven, hield ons niet tegen om de foto’s alsnog, m.m.v. Kuba, de theedrinker, razendsnel naar Nederland te krijgen om ze daar snel te verwerken. Dank aan Katka, die tijd vrij kon maken om  ons te begeleiden en de taal uber zu setzen en de ontvangst in hun nieuwe huis.

Het waren vruchtbare dagen. Bekijk hier alle andere foto’s

JK, 8-3-2013