Het Kinderweekend was één groot feest, dankzij vooral het prachtige weer. Volop zon, 35° C, langs het prachtige meer van Czocha, bij Lesna en 30 kinderen, die we hadden uitgenodigd.
Samen met de Stichting Dreams uit Lesna hebben we voor ze een lang weekend op touw gezet. Zij waren geselecteerd uit de 500 arme gezinnen, die Lesna en haar 14 gehuchten “rijk” is. Deze gezinnen, vaak incompleet, vormen de onderkant van de gemeenschap van Lesna. Zij hebben geen inkomen, alleen een uitkering van Zl. 500,– (=€125,–), drank bepaalt vaak de vooruitzichten, enfin… voor een kind geen ideale omgeving om te (over-) leven.
Donderdag
De tenten, slaapzakken, luchtbedden, barbecues, stoelen, overkappingen, tafels en water zijn ingeladen en om 07.00 uur vertrekken we vanuit Hoofddorp naar Lesna. De saaie reis (Johan en ondergetekende hebben ‘m al bijna 100x gemaakt) wordt onderbroken door vrolijke kout tijdens de stops. De koffie blijkt nog steeds niet te z… drinken en we snakken naar een koel biertje in hotel Leliwa in Lesna. We mogen nog even, want de afspraak vanaf vrijdag is: geen bier op het kamp; met 32 °C ook voor de gevorderde kampeerder even slikken!
Vrijdag
Om 08.00 uur prompt aanwezig om te ontbijten met alle leden van de crew, Poolse en Hollandse. Wel… De Hollanders zijn er braaf, maar de Polen hebben toch andere ideeën daar over. Ze hebben de afspraak met Johan in ieder geval niet serieus genomen.
In broederlijke en zusterlijke samenwerking hebben we evenwel de 9 tenten, in de volle zon op de camping Izery, bij Kasteel Czocha, opgezet en ingericht.
Er was één latrine voor alle gasten. Het ware kamperen! “Back to basic” stond op de slaapzak van Chris, heel terecht, geschreven… Er was één keukenblok voor alle gasten; alleen het keukenblok, want stromend water bleef achterwege… Sanitair is ook in het verleden nooit hun sterkste kant geweest.
Om 15.30 uur kwamen 30 kinderen het terrein opgelopen met akela Kaska, die eerder de transportbus had opgeëist voor het transport van alle bagage vanaf de startplaats van het weekend, het voetbalterrein van Lesna. Alle boodschappen waren aan het begin van de middag al opgehaald om het zo lang als mogelijk koel te houden. Weet u nog? 32°, volop zon… We begonnen met z’n allen de (oranje!) vlag te hijsen. Koning Voetbal waarde voort op Poolse dreven!
 |
 |
Het kleinste jochie (later bleek het ook de grootste “boef”) trok als een gek aan de bel, want de hele camping moest weten dat ze er waren! Johan werd geslachtofferd om, als Neptunus vermomd, de groep te bezoeken en hun kennis van het water te peilen.
Het credo was: veel zwemmen in het meer! Afkoelen…
3 Barbecues werden in de fik gestoken en door de vakkundigheid (?) van de Nederlandse inbreng werden bekwaam tig kippenvleugels en even zoveel baklappen in rap tempo (?) gereed gemaakt.
 |
 |
‘S avonds kwam Karol, met zijn groggy-stem a la Joe Cocker, en vormde met het accordeon-duo, die we in 1998 nog eens klompen hebben aangemeten, ’n perfect stel, die de kinderen tot laat in de avond met zingen konden bezig houden. Je zag ze glunderen! Voldaan ging ik terug naar het hotel om op mijn bedrand toch nog even te sms-en naar de PPL-ers op de camping, Chris, Johan en Marcel: “Lekker biertje!”
Zaterdag
Gezien de warmte was het credo nog steeds: na elk spelletje afkoelen in het meer!
Het werd steeds drukker op de camping. Ons tentenkamp werd steeds meer omringd door andere tentjes en barbecues. Met spelletjes, zwemmen, spelletjes, zwemmen etc. vloog de dag om en was het weer tijd voor de barbecue. Weer dat zelfde span, dat de barbecues nu in een ledikantje hadden geplaatst. Ergonomisch zeker verantwoord… Het vleugeltje van de kip omhóóg was geen probleem; omkeren bleek lastiger, daar het vleugeltje zich dan vast zette in het rooster en hopeloos verbrandde… er zat niks anders op dan het vleugeltje buiten de barbecue te hangen! En dat zo’n 60 x…
Kent u Marioli Kuta nog? (dat meisje, waarvoor heel Lesna geld heeft ingezameld om, een week geleden, een stand door een Hollandse (!) arts in haar nek te laten plaatsen, waardoor er volgens hem ’n reële kans is om het MS-proces in haar lichaam te remmen c.q. te elimineren) Zij ging op de camping voor het eerst, sinds haar ziekte toe sloeg, weer zwemmen in het meer van Czocha! Marioli is zó positief, dat zelfs uw cynische schrijver het hier moeilijk mee had. (“Tel je zegeningen!”, bedacht ik enigszins verwijtend naar me zelf)
 |
 |
De avond viel. Het werd donker. Dat was het sein voor de stoere mannen binnen Dreams en PPL om in actie te komen. Het begon met een prachtig schouwspel van een heuse vuurspuwer, die in kasteel Czocha regelmatig zijn kunstjes vertoonde en nu speciaal voor de kinderen (en de overige campinggasten op de 2e rij) was gekomen om hen te vermaken. De vlammen lekten groots uit zijn mond en hij deinsde er niet voor terug om zo dicht bij te komen, dat je de warmte voelde. Eng, hoor!
Daarna ontstaken de mannen van PPL speciaal voor de kinderen een schitterend vuurwerk. De gemeente Heemstede moet maar eens komen kijken hoe blij mensen daar van kunnen worden! (’n ideetje om het met Koninginnedag weer terug te laten komen??)
 |
 |
Als klap op de vuurpijl liet Johan een echt (illegaal, Chinees) lantaarntje op en vertelde daarbij dat wij allemaal aan de kinderen dachten al zien we elkaar niet. Hij kan dat op een heel leuke manier vertellen en we weten bijna zeker dat het bij de kinderen aan komt; ze dromen er van en heeeel misschien denkt er een van hen er nu nog wel aan… hopen we. (mag ik ook eens dromen?) Hoogste tijd voor het slaapmandje!
Zondag
De dag van afscheid nemen… wat is de tijd omgevlogen!
De kinderen gingen nog even zwemmen, de spullen moesten bij elkaar worden gezocht, de tassen gepakt, want vandaag gingen ze weer naar huis. De beste sporter, de beste spelletjes-speler, het beste team, kortom: iedereen kreeg een leuk presentje mee en werd geridderd door PPL met een originele Vomar-hanger met dito beestje, die nog geluid maakte ook! Dames Steffens, hartelijk bedankt! (Het zit ‘m kennelijk niet in de kwantiteit bij deze Poolse kinderen) De kinderen waren dolenthousiast en het geluid van al die beestjes was op de hele camping te horen! We gingen om stipt 12 uur naar de vlaggenmast en streken de oranje-vlag, waarna de tocht werd aangevangen naar het centrum van Lesna.
 |
 |
Daar stond de transportbus klaar met alle tassen en werden de ouders herenigd met hun kinderen. Bijna alle ouders, want we moesten tot onze schrik concluderen dat een moeder “vergeten” was haar tweeling op te halen. We hebben ze weer mee genomen naar de camping en de familie werd telefonisch dringend gevraagd de kinderen op te halen. Dat gebeurde na een uur. “Schandalig!”, zegt u? Jazeker, maar dat konden we verwachten en dat gaf ons, merkwaardig!, toch het voldane gevoel dat we deze kinderen voor even een heerlijk, zorgeloos weekendje-uit hebben kunnen geven!
Dat Nederland ’s avonds, ook op de Poolse TV, niet de wereldtitel binnenhaalde, kon mijn stemming echt niet meer bederven!
Namens allen,
Jan Katteler
Geef een reactie