We werden dinsdagmorgen door de vaste transporteur uit Lesna gebeld: “Jaaan, wir kommen heute mittag um funf Uhr!”. 5 uur?! Een slechtere tijd kan je niet bedenken. Hoe krijg je mensen zo gek om in plaats van lekker bij moeders aan tafel het zorgvuldig bereide avondeten een vrachtwagen in de regen en kou te laden!? We weten ook uit ervaring dat ie er niet om 5 uur is. Hij kon net zo makkelijk om 19.00 uur acte de presence geven en het was nog maar de vraag of ie in Heemstede of op de werf van Afvalzorg op de Liede zou “aanlanden”. Om half zeven zou het gaan schemeren en dan is geen voldoende licht mogelijk op de laadplaats.
Janek Haftarzyck angerufen en dat ie het kon vergeten om na 17.00 uur te laden, want dat ging stomweg niet.
“Ich komme um zwei Uhr!”(Hij schreeuwt altijd) Dat geloofde hij toch zelf niet. Toch weer mensen gebeld: Ben Staats (tot 18.00 uur), Ton Vinken, Marcel de Vries, Piet Emans (tot 19.00 uur) en Johan Brugman (tot 17.30 uur).
Duidelijk gesteld voor iedereen: na 16.30 uur wordt ie niet meer geladen, helaas.
Hij kwam om 17.00 uur in Heemstede aan. De (nieuwe) chauffeur, onwetend van onze discussie met zijn baas, wilde laden, maar ik kon hem met handen en voeten uit leggen, dat hij de rest van de avond vrij was en dat ik hem ’s morgens om 8.15 uur verder zou begeleiden. Het zou 2 graden onder nul worden, maar hij wuifde alle aanbiedingen weg en gaf de voorkeur aan zijn eigen slaapcabine.
Op woensdagmorgen, 8.15 uur, kwam ik bij de vrachtwagen aan en daar zat de chauffeur al monter achter zijn stuur op mij te wachten. Ik begeleidde hem naar de Liede.
Iedereen was present en met vereende krachten werd de wagen geladen. 15 m3 plastic zakken vol kleding, aangebracht door u, lezers! (We schatten ca. 180 zakken vol!) Zo’n 3 m3 aan speelgoed gaat richting Lesna, ’n soort van verlate Sinterklaas. 10 Rollators en een verstelbaar bed voor Marioli Kuta, maar ook heel veel verbandmiddelen, een zuurstofpompje en een bloeddrukmeter, waar ze om gevraagd had. (Lees het verhaal hierover in de Nieuwsbrief) Allemaal aangebracht door mensen, die door ons zijn benaderd. Er zijn ons nog zaken toegezegd, die wij via onze contacten toch snel in Lesna zouden kunnen krijgen.
Om 10.30 uur reed de wagen met alle benodigde papieren van Johan Brugman weer van het erf af en hadden we de klus weer geklaard.
Tijdens onze trip in februari hadden we dit transport voorbereid met de vele mensen, die in Lesna betrokken zijn om het op de goede plek te krijgen.
Het zoveelste transport (20e keer?) naar Lesna gaat vnl. naar de sociale dienst van Lesna, die er voor zorgen dat de spullen van Marioli op hun plek terecht komen, maar dat de kleding ook verdeeld wordt over de honderden gezinnen, die helemaal afhankelijk zijn van de gemeente. Het speelgoed gaat naar de school in Grabiszyce, waar de leerkrachten wel weg weten met zoveel speelgoed.
Alle aanbrengers van spullen, alle helpers in de vroege ochtend, maar ook de (ondankbare) middag ervoor: Heel hartelijk dank voor alle werk en moeite om de mensen in Lesna (1000 km. van uw bed!) te willen helpen. Wij blijven beloven dat we er op zullen letten dat spullen niet in verkeerde handen terecht komen en daar komen waar het écht nodig is!
Toen ik thuis kwam hadden lieve bekenden al weer prachtige spullen achter gelaten voor Polen. We bedoelen maar: het gaat maar door en we zijn er hartstikke blij mee!
Namens PPL,
Jan Katteler
Geef een reactie