“Most” is a must, zo sprak Gerard Metselaar een waarheid als een koe.
De groep “Most” (Brug of schakel) probeert de geestelijk en lichamelijk gehandicapten uit Lesna uit hun isolement te halen waarin ze al jaren in Lesna zaten.
Ze hebben met weinig middelen een dagopvang uit de grond gestampt waar de gehandicapten en hun begeleiders en/of familie samen aktiviteiten kunnen ontplooien.
Het begon voor ons (PPL en Danielle Kaestner) op donderdagavond 27 oktober 2005 met een gesprek met de oprichters van “Most”.
Wij wisten niets van deze mensen en omgekeerd natuurlijk ook niet.
Al gauw merkten we dat we met een groep gedreven mensen te maken hadden die alles voor de gehandicapten over hadden om die uit het isolement te halen waarin ze zitten.
Tijdens het gesprek met de groep waren we toch wel wat sceptisch omdat het ons niet helemaal duidelijk was om wat voor soort gehandicapten het hier ging.
Ook Danielle, die jarenlang ervaring heeft met gehandicaptenzorg, was het niet helemaal duidelijk.
In ieder geval gingen we ‘s-avonds naar het verblijf, waar (nog) geen water en verwarming aanwezig is. We konden wel merken dat het verblijf met liefde en met de weinig middelen die ze hebben is opgeknapt.
Wij hebben die avond de samenwerking beklonken en de groep € 250,- overhandigd om voor 2006 de huur van de ruimte te kunnen bekostigen.
De twee champagnekurken zijn, volgens Irena, voorzitster van de groep, symbolen van onze samenwerking.
Tevens hadden wij afgesproken om vrijdagmiddag even langs te komen omdat dan enkele bewoners van de ruimte dan aanwezig zouden zijn.
Toen wij binnenkwamen merkten we al gauw dat alle bewoners en hun familie aanwezig waren en werden we weer onthaald op koffie, thee en allerlei lekkers.
Onze twijfels, als we die al hadden, werden compleet weggenomen, aangezien we nu konden zien hoe nodig onze hulp is.
Nadat we ons hadden voorgesteld en we ook allerlei vragen hadden beantwoord hoe een en ander in Nederland was geregeld, was het ijs gebroken en konden we met de bewoners praten
en werd Danielle, die de leiders allerlei tips had gegeven, overladen met kado’s.
Wij werden ook nog toegezongen met een lied over Lesna.
Tijdens ons afscheid werden we ook nog bedolven onder knuffels en zoenen.
Wij komen terug.
PS. Wat ze erg nodig hebben voor een moeder die haar zoon niet meer kan tillen is dit:
Geef een reactie